Anoreksja to nie tylko choroba nastolatków

Znaczna część nawyków mających związek z odżywianiem jest odpowiedzialna za utrzymanie dobrego zdrowia. Pod pojęciem zdrowie kryje się kondycja fizyczna i psychiczna człowieka. Kiedy jednak na pierwszym miejscu pojawia się lęk przed tyciem, zdrowie człowieka zaczyna cierpieć i tak ujawniają się zaburzenia odżywiania.

Jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa) to jedna spośród kilku innych, bardzo groźna dla zdrowia postaci zaburzeń odżywiania. Na zaburzenia odżywiania cierpią zarówno kobiety jak i mężczyźni w różnym wieku. Choroby zazwyczaj dotykają  młodych osób. Na anoreksję cierpi od 1 do 2 procent młodzieży między 12 i 14  oraz 17 i 25 rokiem życia. Śmiertelne przypadki to około 20 procent (w tym powikłania zdrowotne lub popełnienie samobójstwa). Równocześnie coraz więcej celebrytów, znanych postaci kina czy estrady, których wygląd nie zmienił się od czasów swojej młodości, tworzy mit o konieczności posiadania nieskazitelnej urody i szczupłej figury, stając się wyzwaniem dla osób po czterdziestym roku życia. Narastające wymagania dotyczące aktywności zawodowej, nierzadko w połączeniu z rosnącą ilością rozwodów, są pretekstem do nieustannego pielęgnowania swojego ciała i atrakcyjności. Częstokroć taki sposób jest ucieczką od problemów. Ich początek znajduje się w psychice danej osoby, zaś czynnikiem wyzwalającym zaburzenia odżywiania jest brak poczucia własnej wartości oraz problemy socjologiczne.

Charakterystyczne objawy
Jeżeli pomimo właściwej masy ciała zaczynasz skrupulatnie liczyć kalorie, rygorystycznie przestrzegasz diety, intensywnie ćwiczysz nie dostosowując wydatku energetycznego do swoich potrzeb, przy okazji stosując jeszcze środki przeczyszczające, to możesz być pewien, że droga do anoreksji jest bardzo krótka.

Osoba chorująca na anoreksję:

  • skutecznie unika spożywania produktów żywnościowych;
  • niechętnie jada posiłki w towarzystwie bliskich osób;
  • dokładnie odmierza porcje jedzenia;
  • jest rozdrażniona jeśli ktoś zasugeruje, że zmienił się jej wygląd;
  • jest nadmiernie ruchliwa.

Groźne skutki
Wskutek nadmiernego wychudzenia następuje całkowita utrata tkanki tłuszczowej, która jest izolatorem ciepła i zimna. U osób borykających się z anemią, obserwuje się również:

  • obniżone tętno i niskie ciśnienie krwi;
  • zwolnioną pracę jelit i związane z nią zaparcia;
  • kruchość włosów i paznokci;
  • anemię i hipoglikemię;
  • zatrzymanie cyklu miesiączkowego;
  • zahamowanie rozwoju płciowego ( u młodych kobiet nie rozwijają się piersi);
  • zaburzenia w pracy nerek (na skutek odwodnienia);
  • zaburzenia pracy serca (skutek niedoboru potasu);
  • osteoporozę.

Leczenie: Praca nad duszą i ciałem
Leczenie anoreksji jest procesem długotrwałym, najczęściej od rozpoznania do wyleczenia mija okres 4 lub 6 lat. Skuteczność terapii zależy w szczególności od chęci wyleczenia i pracy nad samym sobą. Celem w leczeniu anoreksji jest przywrócenie zdrowych nawyków żywieniowych, które pozwolą chorej osobie na odzyskanie prawidłowej masy ciała czyli właściwego BMI i zdrowego wyglądu. Ważnym aspektem w leczeniu anoreksji jest umiejętność samoakceptacji i pogłębienie poczucia własnej wartości. Do tego procesu są potrzebni specjaliści z różnych dziedzin. Psycholog i psychoterapeuta pomoże w poprowadzeniu terapii indywidualnej i rodzinnej. Lekarz będzie czuwał nad doborem witamin, minerałów i kontrolował procesy biochemiczne i fizjologiczne. Dietetyk zajmie się ustaleniem prawidłowo zbilansowanej diety, która pozwoli przywrócić zdrowy wygląd.

Opracowała dietetyk Agnieszka Sędzielowska

BIBLIOGRAFIA:

  1. Olimpia Wolf, Anna Śliwińska: Miesięcznik „Zdrowie”
  2. dr nauk rol. Ewa Rychlik : artykuł „ Dieta w leczeniu anoreksji”
  3. Romer, T.E.: Jadłowstręt psychiczny. Pediatria. Podręcznik do Specjalistycznego Egzaminu lekarskiego i Egzaminu Specjalistycznego.